اگر نویسندگان و معلمان با دنیای ادبیات فلسفی کودکان آشتی کنند و داستانهایی بحث برانگیز برای بچه ها بنویسند، می توانند فضای بحث و گفتگو را فراهم سازند.
تفکر یک سری اعمال ذهنی است که سبب افزایش قدرت شناخت و تشخیص می شود و ایجاد بحث و گفتگو یعنی ایجاد فضای مناسب برای تفکر. این بحث ها، اعمال پراکنده ذهنی را به طور منطقی مرتب می کنند. پس اگر بتوانیم در برابر هم پرسش ها و پاسخ هایی همراه با فکر و تامل مطرح کنیم، عالیترین شکل تعقل و اندیشه را ایجاد کرده ایم.
فلسفه به طور شگفت انگیزی به این حالت کمک می کند؛ زیرا روشی مجادله ای-مباحثه ای دارد و چنین بحث هایی، دانش آموزان را بی درنگ به شرکت در بحث می کشاند و از این راه، فلسفه برای کودک شکل می گیرد.
ادبیات فلسفی برای کودکان، شفیقه خدایار محبی
بدون دیدگاه